Ούτε καν 10.000.000...

Ένας συνεργάτης εταιρείας μάρκετινγκ συνελήφθη σήμερα καθώς κατείχε προσωπικά δεδομένα εννιά εκατομμυρίων πολιτών. Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως ήταν "τριανταπεντάχρονος". Πρέπει να είναι πολύ σημαντικό, αφού όλα τα μέσα αναφέρονται πρωτίστως στην ηλικία του.

Διαβάζοντας την είδηση αρχικά έπεσα από τα σύννεφα όπου αιωρούμουν απολαμβάνοντας τη θέα.
Προσγειώθηκα, ευτυχώς ομαλά, σε ένα παχύ στρώμα κοινωνικού αυτοματισμού. Εξετάζεται βλέπεις η ενδεχόμενη διαρροή των στοιχείων από επίορκο υπάλληλο του υπουργείου οικονομικών.
Καθώς όμως τιναζόμουν για να καθαριστώ από τα ρινίσματα θαυμασμού για τη μεγάλη επιτυχία των διωκτικών αρχών, θυμήθηκα αυτό:

Το παραπάνω είναι printscreen από σπαμιές που έστελνε πριν από κάμποσα χρόνια μια εταιρεία επ' ονόματι Runner. Η εταιρεία αυτή διέθετε βέβαια στοιχεία μόλις 4.000.000 πολιτών. Είναι προφανές ότι ο "τριανταπεντάχρονος" την έφαγε λάχανο. Την εποχή εκείνη, τον Ιούνιο του 2005, είχα στείλει mail στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, καταγγέλοντας την εμπορία προσωπικών δεδομένων. Η αλήθεια είναι πως εκπρόσωπος της αρχής επικοινώνησε μαζί μου και ασχολήθηκε με το θέμα. Ωστόσο ποτέ δεν έμαθα την έκβαση της έρευνάς της. Μάλιστα πριν από δυο-τρία χρόνια μου ξαναήρθε σχετικό mail από τους ίδιους εμπόρους.

Το ηθικό δίδαγμα πάντως είναι ενθαρρυντικό. Μπορεί ως πολίτες να είμαστε άχρηστοι για το κράτος, ως προσωπικά στοιχεία όμως είμαστε περιζήτητοι.