Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Ο Αχιλλέας και η ανάπτυξη

Ο Ζήνων ο Ελεάτης ήταν φιλόσοφος του 5ου προ Χριστού αιώνα. Ωστόσο το όνομά του το πρωτοάκουσα στα μαθηματικά και συγκεκριμένα στα "όρια". Κι αυτό γιατί το "παράδοξο του Αχιλλέα και της χελώνας", το οποίο αποδίδεται στο Ζήνωνα, χρησιμοποιούταν από τους καθηγητές για να νοστιμίσει την έννοια του "τείνει σε" των ορίων. Αν θυμάμαι καλά κιόλας, αφού θά 'χουν περάσει καμιά 25αριά χρόνια από τότε που διδασκόμουν τα όρια ως λυκαιόπαις.

Το παράδοξο έχει ως εξής:
Ο Αχιλλέας και η χελώνα ανταγωνίζονται σε αγώνα δρόμου. Επειδή ο Αχιλλέας είναι λάρτζ τύπος, επιτρέπει στη χελώνα να ξεκινήσει τον αγώνα πρώτη. Αυτό είναι και το μοιραίο σφάλμα του. Όταν ο Αχιλλέας ξεκινά να τρέχει, η χελώνα είναι ήδη στο σημείο Χ. Φυσικά ο Αχιλλέας τρέχει με δεκαπλάσια και βάλε ταχύτητα από τη χελώνα. Έτσι σε ελάχιστο χρόνο φτάνει το σημείο Χ. Όμως ήδη η χελώνα, κούτσα κούτσα, έχει φτάσει στο σημείο Ψ. Η απόσταση του σημείου Ψ από το σημείο Χ είναι βέβαια πολύ μικρότερη από την απόσταση αφετηρίας-Χ. Έτσι με μια-δυο δρασκελιές ο Αχιλλέας φτάνει και το σημείο Ψ. Τι να το κάνεις όμως που η χελώνα είναι λίγο πιο πέρα, στο σημείο Ζ. Όσο να φτάσει και το Ζ ο Αχιλλέας, η χελώνα είναι λιγουλάκι πιο πέρα κλπ. Έτσι, ο Αχιλλέας, καταδικασμένος από ένα μυστηριώδες παράδοξο, δεν μπορεί να φτάσει με τίποτα τη χελώνα.


Κάτι τέτοιο μου ήρθε στο νου διαβάζοντας για την ανάπτυξη που θά'ρθει τελικά το 2014, βρέξει-χιονίσει. Εδώ και μια τριετία ακούμε πως η ανάπτυξη έρχεται, του χρόνου, του παραχρόνου, νά 'τη πετιέται. Κάθε χρόνο όμως που περνά, η ανάπτυξη έχει προχωρήσει λίγο πιο πίσω.

Το μόνο παράδοξο βέβαια σ'αυτό είναι ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, και μάλιστα εργαζόμενοι, οι οποίοι ελπίζουν πως όταν έρθει η όποια ανάπτυξη θα αφορά κι αυτούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου